Türkiye’nin spordaki gurur kaynaklarından biri Busenaz Sürmeneli. 69 kiloda Dünya Åžampiyonu olarak adını tarihe altın harflerle yazdıran 22 yaşındaki milli boksör, artık gözünü Tokyo'daki olimpiyat oyunlarına çevirmiÅŸ durumda. Londra'daki olimpiyat seçmelerinde Covid-19'a yakalanan ve virüsü de nakavt eden Busenaz, bu hafta Sözcü Hafta-Sonu'nun konuÄŸu oldu, boksa baÅŸlama hikâyesi, kadına ÅŸiddet ve hayalleri hakkında samimi açıklamalarda bulundu.
*Önce geçmiÅŸ olsun. Londra'da Covid-19'a yakalandın. Annen ve baban da koronayı yendi. O süreci atlatır mısın?
Ä°yi dilekleriniz için çok teÅŸekkür ederim. Çok ÅŸükür hem ben hem ailem bu hastalığı atlattık. Mart ayının baÅŸlarıydı, Londra'da olimpik kota maçlarımız vardı, daha hastalık gündemi yeni oluÅŸuyordu, kimse bu kadar bilinçli ve tedbirli deÄŸildi. Ä°ngiltere'de vakalar artınca biz ülkeye dönüÅŸe geçtik zaten. Bu virüs kapı kolundan bile bulaÅŸabiliyor maalesef. Belirtileri göstermiyordum, eve gelince ne yazık ki aileme bulaÅŸtırmışım. Annem hepimizden kötü etkilendi ama çok ÅŸükür ÅŸimdi hepimiz iyiyiz.
*Testinin pozitif çıktığı ilk anda neler hissettin, psikolojini nasıl yüksek tuttun?
Ä°nsanın aklına ilk gelen ÅŸey aile oluyor. Bünyemin kuvvetli olduÄŸunu biliyordum ama aklıma hemen annem geldi. Daha ameliyat olalı bir yıl olmamıştı. Küçük kardeÅŸim için de endiÅŸelendim. Psikolojik olarak zorlu bir durum ama iÅŸlerin iyiye gideceÄŸini, her ÅŸeyin düzeleceÄŸini düÅŸünmek ve dua etmekten daha iyi bir ÅŸey yok.
*Gelelim spora. Nasıl baÅŸladı boks sevdası? Kısaca kimdir Busenaz Sürmeneli?
ÇocukluÄŸum Bursa'da geçti, babamın iÅŸi nedeniyle Trabzon'a taşındık. Åžu anda birlikte çalıştığım antrenörüm Cahit Süme aynı zamanda teyzemin eÅŸidir. Bursa'dayken beni spora baÅŸlatmak istediÄŸini söylemiÅŸti. Taşınmadan sonra da kendisiyle boks antrenmanlarına baÅŸladık. 12 senedir de birlikte harika bir takım olarak yolumuza devam ediyoruz. Onun dışında ailesini, ülkesini, çalışmayı çok seven, duygusal ve merhametli biriyim. Hayat tempom ikiye ayrılıyor, antrenmanlarda tavan, boÅŸ zamanlarda yaylaya çıkıp huzurla sakinleÅŸen :)
*Çevren boksa nasıl yaklaÅŸtı. Ailenden destek gördün mü ya da kimler karşı çıktı?
Bu yola ilk adımlarımı attığımda elimden tutan, sırtımdan destekleyen, yüreklendiren kiÅŸi annemdir. Babam mesela baÅŸlarda çok açıkça hadi kızım dememiÅŸtir ama baÅŸarabildiÄŸimi gördükten sonra o da deÄŸiÅŸti. Åžimdi ise ailem, arkadaÅŸlarım, bütün Trabzon hatta tüm Türkiye hadi Busenaz diyor. Büyük mutluluk ve gurur kaynağı.
*Karakterinle de boksun bir ilgisi var mı? Çocukken sert bir mizacın var mıydı mesela?
Ben çok yumuÅŸak huylu ve arkadaÅŸ canlısıyımdır (gülüyor). Huzur severim, sakinlik severim. Evet hırslıyımdır, zorluk gördüÄŸümde arkamı dönüp kaçmam üstüne giderim ama kendimi sert bir insan olarak tanımlayamam. Belki görünüÅŸüm, maçlardaki ve antrenmanlardaki yüz ifadelerim bunu çaÄŸrıştırıyordur ama sert biri deÄŸilim kesinlikle.
*Dünya ÅŸampiyonu olarak göÄŸsümüzü kabarttın. Tarihi bir baÅŸarıydı bu. Zaten gözyaÅŸlarını tutamadın. Neler hissettin?
Sakatlıktan yeni çıktığım ve toparlanma evresinde olduÄŸum bir zamanda oynadım o turnuvayı. Bunun getirdiÄŸi bir duygusal patlama vardı, yıllarca verdiÄŸiniz emeÄŸin karşılığını almış olmanın yansıması vardı, kahraman Mehmetçiklerimize dair düÅŸüncelerin getirdiÄŸi bir boÅŸalma vardı… Hepsi birleÅŸti o an ve gözyaÅŸlarımı tutamadım. O günü anarken hâlâ tüylerim diken diken oluyor.
*Herhalde artık yeni hedef olimpiyat şampiyonluğu. Tokyo'nun 1 yıl ertelenmesini değerlendirir misin?
Biz planlarımızı hep 2020 Temmuz'a göre yapmıştık ve kafa olarak da oraya çok hazırdık. Evet baÅŸlarda erteleme haberi canımızı sıktı ama can sıkıntınızı uzun uzun yaÅŸamak diye bir ÅŸey yok. Yeni plan, yeniden adaptasyon ve yola devam. 10 yaşımdan beri hocam bana olimpiyat olimpiyat diyordu. Olimpiyatın ne demek olduÄŸunu bilmiyordum bile. Kariyerim boyunca olimpiyat sevgisiyle ve gündemiyle yetiÅŸtim yani. Hedef olimpiyat madalyası.
*Kadına ÅŸiddet giderek artıyor maalesef. Senin de sözlü ya da fiziksel tacize uÄŸradığın oldu mu?
Yok, başıma böyle bir olay gelmedi. Kadına ÅŸiddet hep gündemimizde olan bir konu. Gerçekten çok üzülüyorum. Kadınlar hayatın enerjisi, sevgi kaynağıdır ya. Bir insan kendisine, çocuklarına bakan, besleyen bir kadını sevmek ve gönlünü hoÅŸ tutmak yerine neden döver anlamak çok zor. Kadın erkeÄŸe, erkek de kadına iyi davranmalı ki bir denge, bir sevgi, saygı oluÅŸsun. Elimden gelen nedir? Bir kadın olarak yaptığım sporla, baÅŸarılarımla, hem yaşıtlarımı ve büyüklerime hem de gelecek nesillere güzel bir örnek olmak ve ayakları üzerinde dik duran kadınlar olmaya teÅŸvik etmek. En çok etkilememiz gerekenler ise ebeveynler. Onlar bizi görüp, ‘Evet kızımı böyle gururla ve sevgiyle büyüteceÄŸim' demeliler.
“AYNADAKÄ° BENÄ° HER DAÄ°M SEVMİŞİMDÄ°R”
“Yüzümün, gözümün morardığı az da olsa olmuÅŸtur ama bunu önemsemiyorum. Ä°ÅŸini seven insan riskleri de göze alır bence. Bu bizim iÅŸimizin bir parçası. Gözümün morardığı nadir olmuÅŸtur gerçi, antrenmanlarda ve müsabakalardaki kasklar büyük oranda koruyucudur. Az bir ihtimal de olsa o morarmalar olabilir. Ama dediÄŸim gibi sporun doÄŸasında bunlar var. Aynadaki beni her koÅŸulda sevmiÅŸimdir. BU iÅŸin zor yanı duygusal boÅŸluklar ve özlem kesinlikle. Ama kadınlar için deÄŸil yalnızca, profesyonel tüm sporcular için durum böyle. Aileden ve arkadaÅŸlardan uzak kalmak zor. Eve döndüÄŸümde inanın bazen burası benim evim miydi diye bir süre düÅŸünüyorum. Valizimizi bir alıyoruz bir ay yokuz, iki ay yokuz. Biz haftanın 6 günü, günde 2 antrenmanla yaşıyoruz. Tempo çok yukarıda yani ama fiziksel engelleri aÅŸmak, vücuda hükmetmek daha kolay.”
Ä°DOLÜ LOMACHENKO
TekniÄŸine hayran olduÄŸum, izlerken çok keyif aldığım ve tekniklerini kendi hareket repertuarıma da katmaya çalıştığım bir isim var. Erkek boksundan, Ukraynalı Vasyl Lomachenko.
Sözcü gazetesinde yayınlanan habere ulaÅŸmak için TIKLAYINIZ